Staw ramienny jest stawem kulistym o dużym zakresie ruchów w wielu płaszczyznach i zmniejszonej stabilności. Utrzymanie stabilności stawu jest uwarunkowane z jednej strony działaniem specyficznego układu mięśni okolicy barkowej, z drugiej – obecnością złożonego kompleksu więzadłowego wzmacniającego torebkę stawową, a także pogłębieniem panewki stawowej przez obrąbek. Uszkodzenia tych struktur wymagają dokładnej diagnostyki przed podjęciem decyzji o leczeniu operacyjnym. Ultrasonografia należy do metod obrazowych szeroko stosowanych w ocenie różnych patologii okolicy barku. W opinii własnej autora pracy może mieć również zastosowanie w ocenie uszkodzeń obrąbka stawu ramiennego. Przyczepiając się na obwodzie panewki stawowej, obrąbek tworzy kołnierz pogłębiający panewkę i zwiększający jej pole kontaktu z głową kości ramiennej. W celach topograficznych obrąbek stawowy dzieli się najczęściej na strefy. Większość z nich jest widoczna w badaniu ultrasonograficznym. Badanie obrąbka w części tylnej przeprowadza się zwykle jednocześnie z oceną mięśnia podgrzebieniowego i obłego mniejszego. W części przedniej obrąbek wraz z kompleksem torebkowo-więzadłowym jest widoczny przy zarysie panewki stawowej pod mięśniem podłopatkowym. Badanie ultrasonograficzne obrąbka w części dolnej wykonuje się z dostępu pachowego. Obrąbek w części górnej jest tylko częściowo dostępny ocenie ultrasonograficznej. Kluczową część oceny ultrasonograficznej stanowi badanie dynamiczne. W pracy przedstawiono zarys prawidłowej anatomii ultrasonograficznej oraz techniki badania i oceny ultrasonograficznej obrąbka stawu ramiennego.

obrąbek, staw ramienny, anatomia ultrasonograficzna, technika badania, diagnostyka obrazowa stawu ramiennego