Przedstawiono zasady prawidłowego wykonania badania ultrasonograficznego układu moczowego. Uwzględniono przygotowanie chorego, rodzaj optymalnego ultrasonografu, przedstawiono technikę badania oraz warunki, jakie powinien spełniać jego opis. Badanie układu moczowego u dorosłych i u dzieci stanowi integralną część każdego badania jamy brzusznej. Badanie powinno być wykonane na czczo lub kilka godzin po posiłku, z wypełnionym pęcherzem moczowym. Aparatura: Badania u dzieci i niemowląt wykonuje się głowicami o częstotliwości 5,0–9,0 MHz, a u dorosłych o częstotliwości 2,0–6,0 MHz, najlepiej z możliwością badań dopplerowskich. Wykonanie badań dopplerowskich zwiększa możliwości diagnostyczne w różnicowaniu zmian ogniskowych nerek. Technika badania: Badanie nerek wykonywane jest w pozycji leżącej na plecach. Nerkę prawą bada się w prawym podżebrzu, wykorzystując wątrobę jako „okno ultradźwiękowe”. Nerkę lewą bada się w okolicy lewego podżebrza, najlepiej w linii pachowej tylnej. Badanie ultrasonograficzne moczowodów, w ich górnym odcinku, wykonuje się po badaniu nerek, w przypadku poszerzenia układu kielichowo-miedniczkowego. Warunkiem dobrze przeprowadzonego badania przypęcherzowego odcinka moczowodu jest wypełnienie pęcherza moczowego. Badanie pęcherza moczowego wykonywane jest, przy jego w ypełnieniu, w przekrojach p oprzecznym i podłużnym o raz w przekrojach skośnych. Opis badania: Opis powinien zawierać dane pacjenta, dane jednostki kierującej, jednostki wykonującej, dane lekarza wykonującego badanie, typ aparatu oraz głowic, a także tekst właściwego opisu badania.