Ultrasonografia trójwymiarowa znalazła uznanie wśród specjalistów wielu dziedzin medycyny, jednak nadal wykorzystywana jest w niedostatecznym stopniu w badaniu noworodków, niemowląt i dzieci. Powodem tego są przeszkody wynikające z wydłużenia czasu badania oraz ograniczonej dostępności aparatów ultrasonograficznych i odpowiednich, pediatrycznych głowic; nie bez znaczenia pozostaje również kwestia refundacji badań. W pracy przedstawiono możliwości zastosowania ultrasonografii trójwymiarowej we wskazaniach o udowodnionej wartości diagnostycznej oraz potencjalne przyszłe obszary praktycznego zastosowania badania z użyciem opcji trójwymiarowej i czterowymiarowej u niemowląt i dzieci. Omówiono użyteczność tych technik w neurosonografii, badaniach układu moczowo-płciowego i obrazowaniu drobnych struktur anatomicznych, a także przedstawiono ograniczenia oraz prawdopodobne kierunki rozwoju. Autor wnioskuje, że ultrasonografia trójwymiarowa umożliwia poszerzenie diagnostyki obrazowej w pediatrii, jednak upowszechnienie metody uzależnione jest od zwiększenia dostępności odpowiedniej aparatury.

ultrasonografia trójwymiarowa, dzieci, pediatria, neurosonografia, układ moczowo-płciowy