Elastografia fali poprzecznej jest nowoczesną metodą oceny sztywności tkanek. Obserwuje się wzrost zainteresowania tą techniką w różnicowaniu charakteru zmian ogniskowych w tarczycy również w diagnostyce przedoperacyjnej. Cel pracy: Celem niniejszej pracy była ocena klinicznej przydatności elastografii fali poprzecznej w diagnostyce raka rdzeniastego tarczycy (RRT). Materiał i metoda: W badanej grupie 139 pacjentów stwierdzono 169 zmian ogniskowych, a u 4 pacjentów (średni wiek: 45 lat) rozpoznano 6 RRT. Wykonano USG B-mode oraz elastografię fali poprzecznej aparatem Aixplorer (Super- Sonic, Aix-en-Provence), głowicą liniową o częstotliwości 4–15 MHz. W USG oceniano echogeniczność i echostrukturę zmian, ich brzegi, objaw „halo”, stosunek wysokości do głębokości (W/G), obecność zwapnień oraz wzorzec unaczynienia. Następnie analizowano: maksymalne i średnie wartości modułu Younga (E) dla największego ROI dla RRT (E_maxLR, E_meanLR) oraz dla otaczających tkanek w miąższu gruczołu (E_maxSR, E_meanSR), a także średnie wartości E (E_meanLRz) dla 2 mm obszaru zainteresowania z najsztywniejszej części zmiany. Zmiany zweryfikowano histopatologicznie i/lub cytologicznie. Wyniki: W ocenie B-mode wszystkie RRT były hipoechogeniczne, bez obecności objawu „halo”, oraz zawierały mikro- i/lub makrozwapnienia. Nieostre granice zmiany obecne były w 4 z 6 raków. Wartość ilorazu W/G > 1 dotyczyła 4 na 6 zmian. Niejednorodną echostrukturę oraz typ III unaczynienia stwierdzono w 5 na 6 zmian. W SWE średnia wartość E_maxLR w obrębie RRT wynosiła 89,5 kPa, w otoczeniu – 39,7 kPa. Średnie wartości E_meanLR, E_meanSR wynosiły odpowiednio: 34,6 kPa i 24,4 kPa. Wartość średnia E_meanLRz = 49,2 kPa. Wnioski: W SWE RRT przedstawiały się jako zmiany sztywniejsze w porównaniu z otaczającymi tkankami. W ocenie B-mode spełniały wskazania do biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Jednak algorytm diagnostyczny RRT opiera się na pomiarze stężenia kalcytoniny w surowicy krwi, ocenie USG B-mode oraz biopsji.