Cel: Celem pracy była ocena użyteczności sonoelastografii odkształceniowej czasu rzeczywistego w diagnostyce węzłów chłonnych okołotarczycowych u pacjentów z chorobą Hashimoto, węzłów chłonnych szyjnych osób zdrowych i zmian gruczołów przytarczycznych. Materiał i metody: W ultrasonografii oceniono 50 zmian przytarczyc (grupa I), 52 węzły chłonne u pacjentów z chorobą Hashimoto (grupa II) oraz 51 odczynowych węzłów chłonnych szyjnych (grupa III), a badanie elastograficzne przeprowadzono w sumie u 95 chorych. Wykonano elastografię odkształceniową czasu rzeczywistego z oznaczeniem wskaźnika elastyczności. Oceniono różnice w wartościach wskaźnika między trzema grupami. Wyniki: Średnie wartości wskaźnika elastyczności oraz wymiary zmian gruczołów przytarczycznych wynosiły odpowiednio 2,30 ± 0,91 i 13,46 ± 5,69 mm. Hiperplazję przytarczyc rozpoznano po paratyroidektomii u dwóch chorych (2/37; 5%) z obecnością łącznie czterech zmian (4/50; 8%). Pozostałe zmiany rozpoznano jako gruczolaki. Średnie wartości wskaźnika elastyczności oraz wymiary w grupie II wynosiły odpowiednio 2,70 ± 0,93 i 7,83 ± 3,35 mm. Średnie wartości wskaźnika elastyczności oraz wymiary w grupie III wynosiły odpowiednio 1,88 ± 0,59 i 11,60 ± 4,96 mm. Odnotowano statystycznie istotne różnice między grupami w zakresie wskaźnika elastyczności (p <0,01). Wnioski: Porównanie odczynowych węzłów chłonnych szyjnych, węzłów chłonnych okołotarczycowych w przebiegu choroby Hashimoto oraz zmian gruczołów przytarczycznych pozwoliło wysnuć wniosek, że parametry elastografii odkształceniowej dostarczają użytecznych informacji w rutynowej praktyce, pomocnych w diagnostyce różnicowej zmian przytarczyc oraz łagodnych zmian węzłów chłonnych szyjnych.