Cele badania: Celem niniejszego badania była walidacja protokołu ultrasonograficznego do oceny więzadła przednio-bocznego stawu kolanowego. Metoda: W celu dokonania walidacji optymalnej pozycji do badania oraz opracowania protokołu ultrasonograficznego do oceny więzadła przednio-bocznego stawu kolanowego zastosowano wypreparowaną pośmiertnie próbkę utrwalaną metodą Thiela. Ponadto trzech oceniających uzyskało obrazy więzadła przednio-bocznego w osi krótkiej i długiej dla 36 stawów kolanowych u 18 zdrowych ochotników. Mierzono długość, grubość i szerokość więzadła przednio-bocznego, jak również odległość między przyczepem więzadła a bocznym plateau kości piszczelowej. Obliczono współczynnik korelacji wewnątrzklasowej (ICC). Wyniki: W odniesieniu do grubości więzadła poziom zgodności między oceniającymi był niski (ICC = 0,35 [95% CI: −0,06–0,63]). W przypadku długości i szerokości więzadła poziom zgodności między badającymi określono jako dobry, wynoszący odpowiednio ICC = 0,80 (95% CI: 0,64–0,89) i ICC = 0,88 (95% CI: 0,79–0,94), natomiast w odniesieniu do odległości między przyczepem a bocznym plateau kości piszczelowej uzyskano doskonałą zgodność: ICC = 0,96 (95% CI: 0,93–0,98). Wnioski: Ultrasonografia stanowi wiarygodną metodę oceny więzadła przednio-bocznego. Badanie charakteryzuje się doskonałą wiarygodnością w odniesieniu do oceny dystalnej części więzadła przednio-bocznego. Ponieważ urazy dotyczą zazwyczaj właśnie tej części więzadła, niniejszy protokół może znaleźć zastosowanie w praktyce klinicznej do oceny więzadła przednio-bocznego u pacjentów z podejrzeniem zerwania więzadła krzyżowego przedniego.

więzadło przednio-boczne, ultrasonografia układu mięśniowo- -szkieletowego, niestabilność stawu kolanowego, więzadło krzyżowe przednie, staw kolanowy