Cel badania: Ocena nerwu pośrodkowego w badaniu sonoelastograficznym po rehabilitacji zachowawczej z zastosowaniem ortezy i programu ćwiczeń u pacjentów z zespołem cieśni nadgarstka. Materiały i metody: Badaniem objęto łącznie 35 pacjentów z rozpoznanym łagodnym zespołem cieśni nadgarstka, u których wprowadzono leczenie z zastosowaniem ortezy oraz ćwiczeń ruchowych. Pacjenci nosili ortezę stabilizującą nadgarstek przez cały dzień przez 3 tygodnie, a następnie wyłącznie na noc. Wykonywali również ćwiczenia poślizgowe nerwu pośrodkowego w 10 powtórzeniach 3 razy dziennie.Ocenę kliniczną nerwu pośrodkowego przeprowadzono przed rozpoczęciem leczenia i w 6. tygodniu terapii. Ocena obejmowała badanie fizykalne, elektrodiagnostyczne badania neurofizjologiczne i obrazowanie radiologiczne; pomiar nasilenia objawów według kwestionariusza bostońskiego (BCTQ), badanie elektromiograficzne, ultrasonograficzne i sonoelastograficzne. Wyniki: Po zakończeniu 6-tygodniowego protokołu leczenia w grupie 35 pacjentów z łagodnym zespołem cieśni nadgarstka badanie sonoelastograficzne wykazało istotne zwiększenie elastyczności nerwu pośrodkowego, podczas gdy wyniki uzyskane tradycyjnymi metodami (kwestionariusz BCTQ i pole przekroju w ultrasonograficznej ocenie nerwu pośrodkowego) pozostały praktycznie bez zmian. Tak wczesne wykrywanie zmian biomechanicznych w obrębie nerwu może mieć znaczenie kliniczne jako potencjalny czynnik prognostyczny stosowanego leczenia, przy czym wzrost elastyczności tkanek wskazuje na osłabienie ucisku na nerw. Wnioski: Obraz nerwu pośrodkowego w badaniu sonoelastograficznym może służyć jako wiarygodny marker oceny zmian, jakie nastąpiły w efekcie leczenia pod względem stopnia sztywności nerwu pośrodkowego, oraz potencjalnie wczesny czynnik prognostyczny leczenia u pacjentów z łagodnym zespołem cieśni nadgarstka.