Ultrasonografia jest zwykle wyjściową metodą obrazowania chorób pęcherzyka żółciowego, wątroby i dróg żółciowych, pozwalającą na ustalenie ostatecznego rozpoznania lub determinującą dalszy tor diagnostyczny. Stale postępujący rozwój technologiczny wymusza poszerzanie wskazań do diagnostyki ultrasonograficznej i ułatwia precyzyjne obrazowanie ocenianych struktur. Wykonanie badania zgodnie z obowiązującymi standardami pozwala na optymalizację parametrów czułości i swoistości ultrasonografii w rozpoznawaniu patologii wątroby, pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych i minimalizuje prawdopodobieństwo popełniania błędów. W pracy przedstawiono zalecaną technikę wykonywania badania ultrasonograficznego wątroby, pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych, wskazując na optymalne ułożenie pacjenta do badania i miejsce przyłożenia głowicy ultrasonograficznej. Określono minimalne parametry techniczne aparatury, uwzględniając wymagania nowoczesnych technik ultrasonograficznych, umożliwiających badania z wykorzystaniem środków kontrastowych i elastografii. Ponadto zaproponowano w niej standard opisu badania zawierający niezbędne dane dotyczące pacjenta i wymagane parametry oceny ultrasonograficznej badanych narządów. Zwrócono uwagę na właściwy sposób przygotowania pacjenta do badania oraz przedstawiono cechy prawidłowej budowy ocenianych struktur. W artykule zamieszczono także krótką charakterystykę najczęściej rozpoznawanych ultrasonograficznie chorób wątroby, pęcherzyka i dróg żółciowych. Ponadto omówiono zastosowanie elastografii i badań z użyciem środków kontrastujących w diagnostyce włóknienia oraz zmian ogniskowych w wątrobie. Praca została przygotowana na podstawie Standardów badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego (2011) i zaktualizowana w oparciu o najnowsze doniesienia z piśmiennictwa.

standardy badania, choroby wątroby, elastografia, choroby pęcherzyka żółciowego, drogi żółciowe