W artykule omówiono najczęściej popełniane błędy w diagnostyce ultrasonograficznej układu moczowego. Zazwyczaj są one efektem nieprawidłowo wykonanego badania ultrasonograficznego lub też jego błędnej interpretacji. Z reguły wynikają z niedostatecznego doświadczenia klinicznego ultrasonografisty, klasy stosowanej aparatury ultrasonograficznej, niedostatecznej znajomości obsługi aparatu ultrasonograficznego, ale także ze złego przygotowania, konstytucji, ciężkiego stanu pacjenta oraz braku jego współpracy w trakcie wykonywania badania. Błędy w interpretacji obrazu ultrasonograficznego układu moczowego mogą mieć swoją przyczynę w dużym polimorfizmie budowy nerek (wady i odmiany rozwojowe), mogą wynikać z niewłaściwego dostępu do badanego narządu, jak również z obecności artefaktów. Błędna interpretacja badania może być także wynikiem nieznajomości danych klinicznych i laboratoryjnych. Ponadto błędy w diagnostyce ultrasonograficznej układu moczowego często wynikają z nieznajomości algorytmów postępowania i możliwości diagnostycznych innych metod obrazowania. Poniżej wymieniono błędy w diagnostyce ultrasonograficznej układu moczowego w podziale na: błędy wynikające z niewłaściwej metody badania, artefakty wynikające z niewłaściwego przygotowania pacjenta do badania lub konstytucji pacjenta oraz błędy wynikające z nieprawidłowej interpretacji obrazu ultrasonograficznego nerek (m.in. ich liczby, wielkości, przestrzeni płynowych, zmian patologicznych, inne), moczowodów i pęcherza moczowego. Każdy lekarz wykonujący badanie ultrasonograficzne nerek i pęcherza moczowego powinien posiadać wiedzę o najczęściej popełnianych błędach, przyczynach ich powstawania, co pozwoli na ich uniknięcie.