Cel: Celem niniejszej pracy było sprawdzenie, czy sonoelastografia TSI (tissue strain imaging – obrazowanie odkształcenia tkanek) może pomóc w rozpoznaniu przewlekłego uszkodzenia nerki przeszczepionej. Materiał i metody: Badanie prospektywne, przeprowadzone od czerwca 2010 do kwietnia 2011 roku, objęło 112 pacjentów. Porównano dane uzyskane w badaniu elastograficznym z wynikami biopsji oraz z parametrami laboratoryjnymi w celu zbadania ewentualnych zależności między nimi. Dane elastograficzne zostały uzyskane przy użyciu wysokiej klasy sprzętu ultrasonograficznego, a ich analizę przeprowadzono, wykorzystując półilościowy wskaźnik odkształcenia (semiquantitative strain ratio). W celach porównawczych pacjenci zostali podzieleni na trzy grupy na podstawie wyniku biopsji (według klasyfikacji Banff): grupa A: biopsja nie jest konieczna, grupa B: stopień I w klasyfikacji Banff oraz grupa C: stopnie II i III według klasyfikacji Banff. Korelacje oceniono za pomocą analizy korelacji (Pearsona) i regresji. Z kolei do oceny istotności statystycznej różnic między badanymi grupami posłużył test U Manna-Whitneya. Wyniki: Średnia wieku pacjentów wynosiła 54,2 ± 15,01 roku. Mężczyźni stanowili 59% badanych. Wykazano istotną różnicę między wskaźnikami odkształcenia TSI dla grup A i C (p = 0,024). Nie wykazano natomiast istotnych różnic między grupami B i C (p = 0,056) oraz A i B (p = 0,88). Nie wykazano również korelacji pomiędzy wskaźnikiem odkształcenia TSI a współczynnikiem przesączania kłębuszkowego (r = 0,105) i kreatyniną (r = 0,092). Wnioski: Sonoelastografia TSI może pomóc w różnicowaniu poszczególnych stadiów uszkodzenia przeszczepu (na podstawie klasyfikacji Banff). Jednak nie dla wszystkich badanych cech otrzymane wyniki były istotne statystycznie. Technika TSI powinna być przedmiotem dalszych badań obejmujących większą liczbę pacjentów.