Cel pracy: Elastosonografia jest techniką oceniającą twardość/ściśliwość tkanek. Badano użyteczność i czułość tej metody w diagnostyce raka stercza w porównaniu z obecnie obowiązującym złotym standardem w diagnostyce raka gruczołu krokowego – biopsją systematyczną. Materiał i metoda: Badaniu poddano 84 chorych z podejrzeniem raka stercza na podstawie podwyższonego poziomu PSA lub nieprawidłowości w badaniu per rectum. Ocenę gruczołu krokowego wykonywano przy pomocy elastosonografii. W przypadku miejsc o twardości przekraczającej ponad dwukrotnie twardość symetrycznego obszaru prostaty (stosunek odkształcenia >2) stosowano biopsję celowaną; następnie u każdego chorego przeprowadzano pod kontrolą USG biopsję systematyczną 8- lub 10-rdzeniową (niezależnie od wskazań elastosonografii), jako punkt odniesienia. Wyniki: Średni wiek chorych wynosił 69 lat. Poziom PSA w surowicy krwi mieścił się w zakresie 1,02–885 ng/dl. Średnia objętość gruczołu krokowego wynosiła 62 ml (19–149 ml). Pośród 84 badanych raka prostaty ujawniono u 39 osób. Wykazano statystycznie istotne różnice wartości stosunku odkształcenia między rakami i zmianami łagodnymi. Biopsja pod kontrolą elastosonografii ujawniła 30 zmian – czułość (overall sensitivity) 77% (sensitivity of the method – 81%). Czułość elastosonografii wzrastała w zależności od stopnia zaawansowania w skali Gleasona: 6–60%, 7–75%, 8–83%, 9/10–100%. Czułość biopsji systematycznej oszacowano na 92%. Wnioski: Elastosonografia ma wyższą czułość w diagnostyce raka stercza niż konwencjonalnie używane techniki obrazowania, tj.: TRUS w skali szarości, USG dopplerowskie. Pozwala zredukować liczbę pobieranych rdzeni tkankowych, a co za tym idzie – zmniejszyć liczbę powikłań i ograniczyć koszty. Elastosonografia z oznaczeniem stosunku ściśliwości symetrycznych obszarów stercza może być pomocna w wykryciu klinicznie istotnego raka gruczołu krokowego.