Kapnografia jest uznawana za najbardziej wiarygodną metodę potwierdzenia prawidłowego umiejscowienia rurki intubacyjnej lub maski krtaniowej. W trakcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz w stanach niskiego przepływu nie zawsze jednak daje ona wiarygodne wyniki, co może spowodować niepotrzebne usunięcie prawidłowo założonej rurki intubacyjnej, powtórną intubację oraz zakłócenie masażu serca. Przeprowadzane w czasie rzeczywistym badanie ultrasonograficzne górnych dróg oddechowych (krtani i tchawicy), wykonywane w celu potwierdzenia prawidłowego umiejscowienia rurki intubacyjnej, okazało się niezwykle skuteczne w badaniach przeprowadzanych na zwłokach, a także w przypadkach intubacji w stanach nagłych. Ultrasonografia tchawicy nie zakłóca masażu serca i nie zależy od przepływu płucnego i niedrożności dróg oddechowych. Ograniczeniem dla tego badania jest rozproszenie ultradźwięków i generacja artefaktów akustycznych na granicy powietrze – błona śluzowa. Ultrasonografia górnych dróg oddechowych jest szybką, łatwo dostępną i nieinwazyjną metodą umożliwiającą ocenę ich rozmiarów i funkcji, a także wizualizację umiejscowienia maski krtaniowej. Niniejsza praca wykazuje, iż zastąpienie powietrza solą fizjologiczną w przypadku wypełnienia mankietów rurki intubacyjnej i maski krtaniowej oraz zastosowanie środków kontrastowych uwidacznia mankiety w górnych drogach oddechowych. Pozwala również zobaczyć otaczające struktury oraz tkanki, ponieważ wiązka fal ultradźwiękowych może przenikać przez wypełnione płynem mankiety, nie ulegając odbiciu przez granicę powietrze – błony śluzowe.