W ostatnich latach pojawiły się nowe nieinwazyjne metody oceny sztywności wątroby. Dwie główne spośród tych metod znalazły zastosowanie w praktyce klinicznej do elastosonograficznej oceny włóknienia wątroby: elastografia fali poprzecznej oraz elastografia quasi-statyczna/ odkształceń względnych. Fale poprzeczne to fale o ruchu prostopadłym (lateralnym) do kierunku siły wzbudzającej. Fale poprzeczne przemieszczają się stosunkowo wolno (od 1 do 10 m/s). Sztywność tkanki wątroby można oceniać na podstawie szybkości fali poprzecznej (sztywność wzrasta proporcjonalnie do szybkości). Europejska Federacja Towarzystw Ultrasonograficznych w Medycynie i Biologii (The European Federation of Societies for Ultrasound in Medicine and Biology) wydała wytyczne zawierające opis tych technologii oraz zalecenia dotyczące ich klinicznego stosowania. Dotychczas większość dostępnych danych uzyskiwano z wykorzystaniem aparatury FibroScan (Echosens, Francja), punktowego pomiaru szybkości fali poprzecznej przy użyciu silnego impulsu akustycznego (Siemens, Niemcy) oraz elastografii fali poprzecznej z zastosowaniem aparatu Aixplorer (SuperSonic Imagine, Francja). W ostatnim czasie również inni producenci wprowadzili na rynek technologię elastografii fali poprzecznej. Porównanie danych uzyskanych z zastosowaniem różnych nietechnik propagacji fali poprzecznej oraz pomiaru jej szybkości ma kluczowe znaczenie dla przyszłych badań, zaleceń oraz wytycznych. W niniejszej pracy przedstawiono niedawno wprowadzoną technologię elastografii fali poprzecznej (Hitachi) oraz omówiono jej powtarzalność i porównywalność względem dotychczas stosowanych technologii.