Cel pracy: Ze względu na skąpość doniesień naukowych dotyczących diagnostyki nerek za pomocą elastografii impulsu mocy promieniowania akustycznego oraz niejednoznaczność prezentowanych wyników pomiarów prędkości propagacji fali ścinającej autorzy postanowili wykorzystać fizyczne modele tkankowe nerek w celu sprawdzenia wiarygodności samej metody w kontrolowanych warunkach, zbliżonych do panujących podczas diagnostyki tego narządu. Materiały i metody: Przygotowane zostały cztery fantomy żelatynowe odpowiadające różnym warunkom klinicznym – dwa o normalnej i dwa o cienkiej warstwie miąższowej, każdy na głębokości dostosowanej do pacjenta o normalnej budowie i otyłego. W każdym fantomie wybrane zostały punkty zainteresowania i w każdym z nich wykonano 20 pomiarów prędkości propagacji fali ścinającej. Zostały one przeprowadzone przy pomocy wbudowanej funkcji Virtual Touch Tissue Quantification^TM ultrasonografu Siemens Acuson S2000, wyposażonego w głowicę 6C1 HD (Siemens Mountainview, USA). Wyniki: Średnie wartości prędkości fali ścinającej zarejestrowane we wszystkich punktach zainteresowania zawierały się w zakresie od 2,445 do 3,941 m/s, z odchyleniem standardowym przekraczającym 0,1 m/s tylko w jednym z 29 punktów pomiarowych. Różnice wartości w poszczególnych punktach były statystycznie istotne. Wnioski: Uzyskane wyniki pokazują, że metoda będąca przedmiotem zainteresowania jest wysoce wiarygodna pod warunkiem, że w objętości pomiarowej znajduje się jednorodna struktura. Jeśli okno pomiarowe obejmuje choćby częściowo region o innych właściwościach, to wynik pomiaru zostaje zniekształcony. Wariancja wyników pomiarów w takim przypadku zostaje zachowana. Co więcej, na wariancję wyników pomiarów prędkości fali ścinającej nie ma wpływu głębokość, na jakiej pomiary są dokonywane.