Wstęp: Celem pracy było porównanie obrazów ultrasonograficznych gazu pod przeponą prawą w dwóch grupach: u osób z interpozycją jelita pod przeponą i u chorych z odmą otrzewnową, a także wyłonienie cech różnicujących te dwa stany. Materiał i metody: Retrospektywnie wykorzystano dokumentację 22 pacjentów z interpozycją jelita pod przeponą - (grupa 1). Do porównania posłużono się materiałem klinicznym wcześniej opublikowanym, złożonym z 15 przypadków pneumoperitoneum po laparotomii i z 14 przypadków po wystąpieniu tego objawu wskutek perforacji wrzodu – grupa 2 (łącznie n = 29). Ponadto oceniano odległość w milimetrach odbijającej ultradźwięki powierzchni gazu od otrzewnej ściennej, gładkość tej powierzchni, obecność wzmocnienia otrzewnej ściennej w miejscu przylegania do niej gazu, istnienie ciągłości gazu pod przeponą z gazem w jelicie położonym poniżej wątroby. Wyniki: Bezpośrednie przyleganie powierzchni gazu do przepony stwierdzono w 100% przypadków odmy, ale u żadnej osoby z interpozycją jelita. Natomiast w grupie z interpozycją jelita grubego (n = 21) u wszystkich badanych zawsze obecny był niewielki odstęp (2–3 mm), a sama powierzchnia gazu u tych pacjentów w 100% przypadków była nierówna. Wnioski: W różnicowaniu między odmą otrzewnową a interpozycją wątrobowo-przeponową jelita należy uwzględnić, oprócz zachowania się gazu pod przeponą przy zmianie pozycji ciała, obecność wypukleń oraz odcinkowego wzmocnienia otrzewnej przeponowej, jak również odległość gazu od przepony, gładkość jego powierzchni oraz istnienie ciągłości z jelitem poniżej wątroby. Interpozycje o niewielkiej penetracji przeponowo-wątrobowej mogą ustępować w pozycji stojącej. Najtrudniejsza w rozpoznaniu USG jest interpozycja pod przeponą jelita cienkiego.