Diagnostyka jamy brzusznej u dzieci, zwłaszcza w okresie noworodkowo-niemowlęcym, wymaga wiedzy z zakresu odrębności anatomicznych i fizjopatologicznych oraz symptomatologii klinicznej i patologii na każdym poziomie rozwoju dziecka. Błędy i pomyłki w diagnostyce ultrasonograficznej jamy brzusznej u dzieci wynikają z wielu czynników, w tym z braku doświadczenia w badaniu dzieci i wiedzy na temat najczęstszych dolegliwości i patologii oraz występowania lub braku zmian w obrazie ultrasonograficznym narządów jamy brzusznej. Ocena obrazu ultrasonograficznego zawsze powinna być oparta na danych klinicznych pacjenta, informacjach o przebytych chorobach, zabiegach operacyjnych oraz wynikach badań dodatkowych i laboratoryjnych. Zwłaszcza w diagnostyce pediatrycznej należy zwrócić szczególną uwagę na występowanie wad wrodzonych i stanów zapalnych, które mogą mieć bardzo różną manifestację kliniczną. Różnorodność i niespecyficzność objawów klinicznych może także maskować rozwijający się proces nowotworowy. Pomyłki w diagnostyce ultrasonograficznej, zwłaszcza u najmłodszych dzieci, mogą być również spowodowane trudnościami technicznymi związanymi z przeprowadzeniem badania. Wynika to z braku współpracy z dzieckiem, które jest niespokojne, płaczące, nie wykonuje poleceń, co może się przyczynić do przeoczenia istniejącej zmiany lub nadinterpretacji np. wypełnionego żołądka czy zalegających mas kałowych w jelitach jako patologii. Duże znaczenie ma także klasa aparatu ultrasonograficznego i znajomość techniczna jego obsługi. Wykonując badanie USG u dzieci, należy stosować szeroką gamę głowic sektorowych, konweksowych i liniowych oraz odpowiednie aplikacje, tzw. oprogramowania pediatryczne (brzuch, nerki, miednica mniejsza, narządy położone powierzchownie).