Wstęp: Dotychczas rutynowo po endoprotezoplastyce biodra stosowano drenaż ssący. Obecnie w piśmiennictwie podważana jest zasadność stosowania pooperacyjnego drenażu ssącego. Krwiak pooperacyjny stanowi czynnik ryzyka infekcji okołoprotezowej. Zastosowanie badania ultrasonograficznego w diagnostyce pooperacyjnej pozwala na precyzyjną ocenę krwiaka stawu biodrowego. Cel: Celem pracy jest analiza wartości badania ultrasonograficznego stawu biodrowego w odniesieniu do zasadności stosowania drenażu ssącego po pierwotnej endoprotezoplastyce biodra. Materiał: Kryteria włączenia: koksartroza. Kryteria wyłączenia: pierwotna i wtórna koagulopatia, niewydolność wątroby lub nerek, przebyta zakrzepica tętnicza lub żylna. Do badania włączono 90 chorych. Metody: Badanie zaplanowano jako prospektywne. Chorych przydzielano do dwóch grup zgodnie z zasadami randomizacji prostej. W trzeciej dobie po operacji wykonywano badanie ultrasonograficzne u wszystkich chorych. Wyniki: U dwóch chorych w grupie z drenem stwierdzono infekcję głęboką. W grupie z drenem zaobserwowano średnio prawie dwukrotnie większy krwiak w stawie. W obu grupach w ocenie w skali Harris Hip Score nie odnotowano istotnych statystycznie różnic. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między grupami w ocenie: morfologii i białka ostrej fazy w pierwszej oraz trzeciej dobie po operacji, ilości przetaczanego koncentratu krwinek czerwonych, długości hospitalizacji, pod względem kosztu pobytu, jak również między usunięciem osteofitów a wielkością krwiaka. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne wykonywane po endoprotezoplastyce biodra jest przydatne w ocenie krwiaka. W przeprowadzonym randomizowanym badaniu nie stwierdzono istotności statystycznej pomiędzy grupami z drenem i bez drenu, co sugeruje odstąpienie od drenażu ssącego, poza szczególnymi przypadkami. Ze względu na krótki okres pobytu chorych w szpitalu zalecamy, oprócz rutynowo wykonywanych zdjęć rentgenowskich i badań laboratoryjnych, diagnostykę ultrasonograficzną w celu zmniejszenia ryzyka powikłań.