Wstęp: Wodobrzusze jest objawem występującym u chorych z chorobą nowotworową, obserwowanym także w procesach nienowotworowych. W nielicznej grupie pacjentów wywołuje silne dolegliwości, które mogą bezpośrednio zagrażać życiu. Przydatność oceny wielkości wodobrzusza wydaje się uzasadniona w określaniu efektów leczenia, a także w monitorowaniu narastania płynu i wcześniejszym planowaniu procedur odbarczających. Cel: Wykazanie klinicznej przydatności metody ilościowego oznaczania wielkości wodobrzusza – indeksu wodobrzusza (ascites index). Materiał i metody: Indeks wodobrzuszajest ultrasonograficznym sposobem oceny wielkości wodobrzusza. Badanie wykonuje się, tworząc indeks analogiczny do indeksu płynu owodniowego u ciężarnej. Ascites index oznaczano u pacjentek z wodobrzuszem w przebiegu raka jajnika w stopniu III–IV (7 pacjentek) oraz zespołu hiperstymulacji jajników (12 pacjentek). Wyniki: Przy wartości mediany indeksu wodobrzuszapowyżej 290 mm (zakres: 216–386 mm) pacjentki z zespołem hiperstymulacji jajników wymagały wykonania odbarczającej punkcji jamy otrzewnej. U pacjentek z rakiem jajnika wartość mediany indeksu wodobrzuszawymagająca paracentezy wyniosła 310 mm (zakres: 273–389 mm). Aby uniknąć komplikacji związanych z nadmierną utratą białka, jednorazowo upuszczono 2000 ml płynu. Po paracentezie u pacjentek leczonych z powodu zespołu hiperstymulacji jajników wartość mediany ascites indexwyniosła 129 mm (zakres: 121–145 mm), natomiast u kobiet z rakiem jajnika wartość tę oszacowano na 146 cm (119–220 mm). Wnioski: Zaproponowany indeks jest prosty i szybki do wykonania, znacznie ułatwia oszacowanie wielkości wodobrzusza, minimalnie obciąża osoby badane, a także umożliwia ocenę efektu odbarczenia lub leczenia. Wydaje się, że metoda ta będzie przydatna również w ocenie wielkości wodobrzusza spowodowanego innymi czynnikami niż analizowane, wymaga to jednak dalszych badań klinicznych.