Cel pracy: Celem niniejszego opracowania jest ocena występowania i ewolucji okołonerkowych zbiorników płynowych w grupie 488 pacjentów poddanych operacji transplantacji nerki. Materiał i metody: Dokumentacja ultrasonograficzna 488 biorców nerek od dawców zmarłych została poddana ocenie pod kątem częstości występowania okołonerkowych zbiorników płynowych i ich ewolucji w czasie, w zależności od wybranych cech demograficznych pacjenta, czasu wykrycia, początkowych rozmiarów i dokładnej lokalizacji zbiornika względem nerki oraz umiejscowienia przeszczepionego narządu – w prawym lub lewym dole biodrowym. Zgromadzone dane wykorzystano do analizy statystycznej w celu określenia siły ewentualnych zależności. Wyniki: U 146 na 488 badanych stwierdzono obecność okołonerkowych zbiorników płynowych, przy czym u niemal 1/3 pacjentów zdiagnozowano więcej niż jeden zbiornik. Przeszło 40% zbiorników wykryto przed upływem 10 dni od daty pierwszego badania,a 24,11% –w okresie 10–20 dni od daty pierwszego badania. Najwięcej kolekcji płynowych było zlokalizowanychw okolicy bieguna dolnego nerki. Najrzadziej występowały zbiorniki okołownękowe. Największy średni rozmiar osiągały zbiorniki opłaszczające nerkęi leżące podskórnie. Wykazano istotną statystycznie różnicę pomiędzy wymiarami zbiorników zlokalizowanych powierzchniowo orazw okolicy bieguna górnego przeszczepionej nerki. Nie dowiedziono jednak istnienia korelacji pomiędzy trwałością zbiornikaa jego lokalizacją względem przeszczepionej nerki lub początkowym wymiarem. Wnioski: Prawidłowa ocena dynamiki rozwojui charakteru zbiornika płynowego wymaga okresowej kontroli biorcy,najlepiejw jednym ośrodku klinicznym. Ultrasonografia jest tanią, nieinwazyjnąi powtarzalną metodą oceny występowania kolekcji płynowych. Decyzjao potrzebie leczenia wymaga jednak odniesienia obrazu sonograficznego do parametrów zapalnych oraz wyników analiz biochemicznych zawartości zbiorników.