Cel: Celem pracy była analiza dokładności diagnostycznej ultrasonografii wysokiej rozdzielczości w ocenie bolesnego stawu skokowego w porównaniu z wynikami badania klinicznego. Materiał i metody: Prospektywnym badaniem objęto 136 chorych z bólem stawu skokowego w wywiadzie, skierowanych do Zakładu Radiodiagnostyki i Diagnostyki Obrazowej w celu wykonania badania ultrasonograficznego. Analiza statystyczna: Wyniki badania ultrasonograficznego i klinicznego porównano za pomocą testu McNemara. Wyniki: Oceniono 136 chorych z łącznie 218 patologiami stawu skokowego. W tej grupie 178 patologii podejrzewano klinicznie, a 206 rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym. Różnica była istotna statystycznie (wartość p = 0,000). Wnioski: Ultrasonografia to znakomite narzędzie do oceny chorych zgłaszających się z bólem stawu skokowego, szczególnie w przypadkach nieprawidłowości dotyczących więzadeł bocznych, patologii ścięgien, wysięku oraz innych zmian. Może stanowić badanie pierwszego rzutu ze względu na możliwość szybkiej, dynamicznej i niedrogiej oceny stawu. Jednak metoda ta ma ograniczenia w obrazowaniu uszkodzeń więzadła skokowo-strzałkowego tylnego, nieprawidłowości szpiku kostnego oraz głęboko umiejscowionych patologii, w których przypadku należy wykonać badanie rezonansem magnetycznym.