Wprowadzenie: Ultrasonografia jest szeroko wykorzystywana w medycynie ratunkowej i radiologii do diagnozowania różnych schorzeń narządu ruchu, w tym złamań. Celem pracy jest jednoznaczne ustalenie stopnia dokładności badania ultrasonograficznego w przypadku klinicznego podejrzenia złamania kości łódeczkowatej. Metody: W pracy podjęto się przeglądu systematycznego i metaanalizy wybranych badań kohortowych, które dotyczą wykorzystania ultrasonografii w rozpoznawaniu utajonych złamań kości łódeczkowatej. Przeszukano bazę National Institute for Health and Care Excellence z wykorzystaniem narzędzia wyszukiwania Healthcare Databases Advanced Search. Wykorzystano również bazę PubMed do przeszukania baz danych Medical Literature Analysis and Retrieval System Online, Excerpta Medica, Cumulative Index of Nursing and Allied Health oraz Allied and Complimentary Medicine Database. Do analizy włączano te badania, które dotyczą roli badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu złamań kości łódeczkowatej na podstawie przerwania ciągłości istoty zbitej, wysięku w stawie promieniowo-nadgarstkowym oraz wysięku w stawie łódeczkowato-czworobocznym. Oceny jakości analizowanych prac dokonywano na bazie klasyfikacji punktowej badań nierandomizowanych. Wyniki: Kryteria włączenia spełniło 6 badań porównawczych bez randomizacji. Badania te obejmowały łącznie 236 pacjentów o średniej wieku od 18 lat do 41,2 roku. Jakość artykułów wahała się pomiędzy średnią a wysoką na podstawie wyniku w klasyfikacji punktowej badań nierandomizowanych. Średnia czułość badania w analizowanych pracach wynosiła 88,95% (odchylenie standardowe: 10,03), a średnia swoistość 89,50% (odchylenie standardowe: 12,21). Wnioski: Najnowsze doniesienia literaturowe mówią o wysokiej czułości i swoistości badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu złamania kości łódeczkowatej. Ustalenie wiarygodności badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu utajonych złamań kości łódeczkowatej jest jednak trudne ze względu na liczne czynniki, takie jak różnice techniczne pomiędzy stosowanymi aparatami i głowicami ultrasonograficznymi, niska liczebność badanych prób oraz różnice w typie badania stosowanego do potwierdzenia rozpoznania. Ze względu na te czynniki i ograniczenia do właściwej oceny wiarygodności badania ultrasonograficznego stosowanego do omawianego celu potrzebne są badania kliniczne wysokiej jakości. Według autorów ośrodki kompleksowej diagnostyki typu „one stop clinic” byłyby idealnym miejscem na wprowadzenie badań ultrasonograficznych do diagnostyki złamań kości łódeczkowatej oraz na prowadzenie badań klinicznych w przyszłości.