Cel: Celem pracy jest określenie grubości warstwy ścięgnistej i torebkowo-więzadłowej stożka rotatorów w strefie nadgrzebieniowej i podgrzebieniowej barku. Materiał i metoda: W badaniach anatomicznych oraz ultrasonograficznych oceniono trzy preparaty anatomiczne składające się z głowy kości ramiennej wraz ze strukturami stożka rotatorów – górnym kompleksem (łączącym brzeg panewki łopatki z guzkiem większym kości ramiennej) oraz brzuścami i ścięgnami mięśni nadgrzebieniowego i podgrzebieniowego. Obie warstwy zostały przecięte na poziomie brzegu panewki łopatki. W pierwszym preparacie odseparowano górny kompleks i brzuśce mięśni nadgrzebieniowego i podgrzebieniowego na głębokość około 10 mm od przyczepu do panewki. Jest to strefa przyczepu łopatkowego górnego kompleksu. Dystalnie przednie pasmo górnego kompleksu (więzadło kruczo-ramienne oraz obrąbkowo-ramienne górne) łączy się z tylnym pasmem (więzadło obrąbkowo-ramienne górne tylne) za pomocą poprzecznie biegnącego więzadła o nazwie kabel stożka rotatorów. Ta struktura, tak jak i reszta górnego kompleksu, należy do warstwy torebkowo-więzadłowej stożka rotatorów. W kolejnych dwóch preparatach odpreparowano górny kompleks od warstwy mięśniowo-ścięgnistej, aż do poziomu przyczepu ramiennego. W drugim stadium badania wszystkie trzy preparaty poddano ocenie ultrasonograficznej w kąpieli wodnej. Dokonano pomiarów grubości warstwy górnego kompleksu i warstwy ścięgien nadgrzebieniowego i podgrzebieniowego. Wyniki: Opracowany materiał jednoznacznie wskazuje, że stożek rotatorów w warstwie nadgrzebieniowej i podgrzebieniowej to struktura dwuwarstwowa o porównywalnej grubości warstw ścięgnistej (zewnętrznej) i torebkowo-więzadłowej (wewnętrznej). Wnioski: Ostatecznie możemy stwierdzić, że stożek rotatorów w strefie nadgrzebieniowej i podgrzebieniowej to dwuwarstwowa struktura. Grubość obu warstw jest porównywalna, ważne jest zatem, aby pamiętać, że górny kompleks stanowi istotny element biomechaniki barku; mamy tu bowiem do czynienia z elementem ścięgnistym – dynamicznym i torebkowo-więzadłowym – pasywnym.