Fizjologiczny proces gojenia tkanki mięśniowej po doznanym urazie trwa kilka tygodni i składa się z trzech etapów. Zakłócenie jego przebiegu może doprowadzić do wielu powikłań, w tym powstania dużych zmian bliznowatych, kostniejącego zapalenia mięśnia, jego atrofii, rozwoju zmian torbielowatych czy przepukliny mięśniowej. Powikłania te są istotne, ponieważ mogą pogarszać czynność mięśnia i zwiększać ryzyko jego ponownego urazu, opóźniając powrót do aktywności fizycznej, a niejednokrotnie wymagać leczenia specjalistycznego. Ultrasonografia wysokiej rozdzielczości, w której stosuje się głowice o wysokiej częstotliwości oraz zaawansowane oprogramowania B-mode i techniki dopplerowskie, jest cenną metodą w diagnostyce, ocenie stopnia urazu i ich monitorowaniu. Wysoka rozdzielczość obrazu w badaniu pozwala uwidocznić małe blizny, wczesne stadium zapalenia kostniejącego mięśnia i torbiele, a badanie dynamiczne umożliwia ocenę niewielkich przepuklin mięśniowych. W połączeniu z elastografią odkształceniową lub fali poprzecznej badanie ultrasonograficzne może również dostarczyć informacji dotyczących mechanicznych właściwości nienaruszonej i zmienionej tkanki mięśniowej, umożliwiając tym samym ocenę właściwości biomechanicznych w warunkach klinicznych. Niniejsze opracowanie przedstawia obraz histologiczny i ultrasonograficzny prawidłowego i nieprawidłowego procesu gojenia mięśni ze szczególnym uwzględnieniem powikłań. Ponadto opisano najczęściej popełniane błędy w obrazowaniu uszkodzeń mięśni wraz ze wskazówkami, w jaki sposób ich unikać. Przedstawiono także potencjalną rolę elastografii odkształceniowej w diagnostyce powikłań, takich jak powstawanie nadmiernej tkanki bliznowatej.