Zapalenie skórno-mięśniowe jest rzadką chorobą o podłożu autoimmunologicznym, w której przebiegu nieprawidłowa reakcja układu odpornościowego skierowana przeciwko antygenom śródbłonka naczyniowego i endomysium prowadzi do zmian zapalnych i uszkodzenia naczyń krwionośnych z ich zwężeniem w obrębie mięśni, skóry i innych tkanek. Choroba ta charakteryzuje się zajęciem mięśni i rzadziej innych układów, w tym przewodu pokarmowego, serca i płuc. Zapalenie skórno-mięśniowe rozpoznaje się na podstawie szczegółowego wywiadu z pacjentem, badania klinicznego, obecności charakterystycznych zmian w badaniu fizykalnym i w niektórych specjalistycznych testach. Dodatkowo można wykonać badania obrazowe, które wspomagają proces diagnostyczny. Należą do nich rezonans magnetyczny i ultrasonografia zajętych mięśni. Obrazowanie rezonansem magnetycznym jest metodą z wyboru w diagnostyce i monitorowaniu zapalenia skórno-mięśniowego, obejmującego mięśnie, powięzi i tkankę podskórną. Metoda ta umożliwia rozpoznanie ostrych, obrzękowych zmian zapalnych w zajętych mięśniach, a także przebudowy i zaniku tkanki tłuszczowej. W ostatnich latach zwiększyła się rola badania ultrasonograficznego w rozpoznawaniu i monitorowaniu echogeniczności, unaczynienia, elastyczności i objętości mięśni w czasie leczenia zarówno u osób dorosłych, jak i u dzieci. Ultrasonografia umożliwia różnicowanie między wysoką a niską aktywnością choroby, może wykazać cechy choroby subklinicznej oraz potwierdzić remisję.

zapalenie skórno-mięśniowe, młodzieńcze zapalenie skórno-mięśniowe, diagnostyka obrazowa, ultrasonografia, rezonans magnetyczny