Chociaż obrazowanie pęcherzyka żółciowego za pomocą ultrasonografii przezbrzusznej stało się podstawowym standardem, to jednak niektóre zagadnienia wymagają nowego naświetlenia, przydatnego do wykorzystania w codziennej praktyce. Dlatego w tym opracowaniu, na podstawie własnych doświadczeń i dostępnego piśmiennictwa, pragniemy zwrócić uwagę na takie elementy badania USG pęcherzyka żółciowego, które mogą zwiększyć jego diagnostyczną skuteczność. W pracy zwrócono uwagę na trudności oceny pewnych struktur anatomicznych, np. ściany dolnej, dna i okolicy szyi pęcherzyka, oraz podano sposoby poprawy ich obrazowania. Podkreślono niekorzystny wpływ na trafne rozpoznanie przylegania do dna pęcherzyka żółciowego dwunastnicy i okrężnicy poprzecznej z ich zawartością. Z uwagi na znaczenie wielkości w strategii postępowania w przypadku wykrycia polipów pęcherzyka żółciowego zaproponowano dokonywanie ich pomiarów na sonogramie powiększonym z użyciem zoomu. Technika ta umożliwia także dokładną ocenę kształtu i echostruktury tych zmian. Powiększony obraz polipa pozwala z większą precyzją śledzić jego zachowanie w czasie. Przypomniano, że jedynym miejscem umożliwiającym uzyskanie rzeczywistego pomiaru grubości ściany jest ściana wątrobowa pęcherzyka żółciowego. Podano znaczenie zmiennego położenia pacjenta przy ocenie mobilności i charakteru zmian. Test ze zmienną pozycją pacjenta może też przyczynić się do ujawnienia anomalii w postaci ruchomego pęcherzyka żółciowego – stanu, który może sprzyjać jego skręceniu. Na końcu pracy wymieniono patologie, w których wizualizacja przepływu krwi w kolorze może ułatwić ich rozpoznanie. Zaprezentowane w niniejszym materiale zagadnienia to oczywiście ułamek problemów, które stoją przed wykonującą badanie USG osobą zajmującą się diagnostyką pęcherzyka żółciowego. Niemniej opisane schematy badania powinny pomóc w rozwiązaniu niektórych z nich w codziennej praktyce.