Diagnostyka obrazowa ma bardzo duże znaczenie w ocenie patologii jamy brzusznej, a wiedza dotycząca wskazań jest istotna w postępowaniu z pacjentem. Ultrasonografia, która sama w sobie może naprowadzić na właściwe rozpoznanie, odgrywa zasadniczą rolę w ocenie patologii jamy brzusznej. Wprowadzenie ultrasonograficznych środków kontrastujących istotnie poprawiło zdolności diagnostyczne tej metody w ocenie patologii wątrobowych i pozawątrobowych. Tomografię komputerową należy ograniczać ze względu na potencjalnie szkodliwe działanie promieniowania jonizującego. Jest to jednak metoda uznana w ocenie ciężkich, nagłych stanów w obrębie jamy brzusznej, powstałych w następstwie urazu lub niezwiązanych z nim, a także w ocenie zaawansowania choroby u pacjentów onkologicznych. Obrazowanie za pomocą rezonansu magnetycznego ma bardzo ograniczone zastosowanie w ocenie nagłych stanów w obrębie jamy brzusznej ze względu na trudności w dostępie do tej metody obrazowej oraz długi czas przeprowadzania badania w porównaniu z tomografią komputerową lub ultrasonografią. Badanie to ma jednak też swoje uznane wskazania w praktyce klinicznej, szczególnie w ocenie rozlanej lub ogniskowej choroby wątroby, łagodnych i złośliwych zmian dróg żółciowych, guzów trzustki, choroby zapalnej jelit oraz guzów odbytnicy. Celami niniejszego opracowania są: zapoznanie lekarza klinicysty ze wskazaniami do wykonania badań obrazowych u pacjenta z patologią w obrębie jamy brzusznej, naprowadzenie lekarza klinicysty i radiologa na wybór właściwej metody obrazowej w danej sytuacji klinicznej, przeciwdziałanie nadużywaniu danych metod obrazowania oraz zapobieganie nietrafnym rozpoznaniom lub niewłaściwym terapiom w wyniku zastosowania nieodpowiedniego badania obrazowego.

zalecenia, zasada point of care, ultrasonografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny