Badania ultradźwiękowe dopplerowskie mają tę przewagą nad innymi metodami obrazowania naczyń, że mogą być wykonywane przyłóżkowo i pozwalają na ustalenie rozpoznania bez narażania pacjenta na transport czy promieniowanie rentgenowskie. Celem wykonywania badań tętnic kończyn dolnych i aorty jest obiektywne potwierdzenie wstępnego rozpoznania klinicznego, określenie lokalizacji zmian odpowiedzialnych za objawy choroby i określenie stopnia ich nasilenia oraz charakteru (np. zwapnienia, zmiany miękkie), a następnie ocena kryteriów hemodynamicznych. Podczas oceny aorty, oprócz pomiarów średnicy, zwracamy uwagę na światło naczynia (rozwarstwienia z wytworzeniem dwóch kanałów przepływu, odwarstwienia, balotowanie blaszek miażdżycowych itd.), obecność blaszek miażdżycowych z napływem do nich (PAU – owrzodzenie drążące w blaszce czy obecność zmian wokół aorty, np. zwłóknienie pozaotrzewnowe, tętniak zapalny). Dla rozpoznania tętniaka aorty brzusznej istotne jest powtarzalne mierzenie jej średnicy, a zwłaszcza jej wymiaru poprzecznego. W przypadku oceny wielkości zwężenia tętnic obwodowych na podstawie parametrów hemodynamicznych zwracamy także uwagę na wielkość morfologiczną tegoż zwężenia. Krążenie poboczne może zmniejszyć napływ głównym naczyniem, a co za tym idzie – uzyskiwane prędkości skurczowe są niższe i mogą zaniżać ocenę wielkości zwężenia. Trudne do prześledzenia w całości są naczynia podudzi, co wynika zarówno z grubości mięśni, jak i z obecności zwapnień. Praca została przygotowana na podstawie Standardów badań ultrasonograficznych Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego (2011) i zaktualizowana w oparciu o najnowsze doniesienia z piśmiennictwa.

badanie dopplerowskie, tętnice kończyn dolnych, aorta brzuszna, wielkość zwężenia, blaszka miażdżycowa, owrzodzenie w blaszce miażdżycowej, zalecenia