Cel: Badanie przeprowadzono w celu ustalenia wartości diagnostycznej elastografii fali poprzecznej w raku stercza, analizując większą grupę chorych, niż dotychczas przedstawiano w piśmiennictwie. Pacjenci i metoda: Badaniem objęto 73 pacjentów z podejrzeniem raka stercza. Ocenę gruczołu krokowego wykonywano za pomocą elastografii, po której stosowano biopsję celowaną. Wyniki: Po wykluczeniu nieważnych i trudnych do oceny wyników uzyskano 794 przypadki, które oceniono zarówno histopatologicznie, jak i metodą elastografii (sztywność tkanek mierzona w kPa), stwierdzając w badaniu histopatologicznym 589 zmian łagodnych i 205 złośliwych. Wykazano słabą korelację sprężystości tkanek z wiekiem chorych, poziomem PSA i objętością gruczołu krokowego. Analiza ROC otrzymanych wyników udowodniła, że elastometria w diagnostyce ognisk złośliwego nowotworzenia nie jest tak czułą i swoistą metodą, jak zakładano w piśmiennictwie. W przypadkach, w których zdiagnozowano proces złośliwy, metoda ta umożliwia rozróżnienie ognisk ocenianych w skali Gleasona ≤6 od tych >6 punktów. Te nieoczekiwane obserwacje dotyczyły mniejszego odsetka nowotworów, niż wcześniej zakładano, położonych w bocznych częściach prostaty. Ponadto zaobserwowano zależność między poziomem sprężystości tkanek objętych procesem łagodnym w poszczególnych częściach gruczołu krokowego: największą sztywność wykazano w części podstawnej, a większą sprężystość w części wierzchołkowej. Wnioski: Elastografia fali poprzecznej jest słabym predyktorem złośliwości, chociaż w diagnostyce ognisk złośliwych, z punktem odcięcia poziomu sprężystości wynoszącym 80 kPA, umożliwia dość wiarygodne zróżnicowanie zmian o stopniu zaawansowania ≤6 punktów i zmian o stopniu zaawansowania >6 punktów w skali Gleasona.