Zespół trzaskającego biodra klinicznie manifestuje się słyszalnym lub odczuwalnym przez pacjenta przeskakiwaniem w stawie biodrowym podczas ruchu, któremu może towarzyszyć ból oraz blokowanie w stawie. Problem ten najczęściej dotyczy młodych sportowców wykonujących powtarzalne ćwiczenia z wykorzystaniem pełnego zakresu ruchu w stawie biodrowym. Przyczyną zespołu trzaskającego biodra mogą być również: przebyty uraz, ostrzykiwanie okolicy biodra lub zabieg chirurgiczny. Ze względu na etiologię zespołu trzaskającego biodra wyróżnia się jego dwie podstawowe formy: wewnątrz- i zewnątrzstawową. Zespół zewnątrzstawowy jest związany z nieprawidłowym ruchem ścięgien i w zależności od nieprawidłowego ruchu danej struktury anatomicznej może występować jako forma wewnętrzna lub zewnętrzna. Złotym standardem w obrazowaniu zewnątrzstawowego zespołu trzaskającego biodra jest dynamiczne badanie ultrasonograficzne. W pracy zaprezentowano schemat dynamicznego badania ultrasonograficznego u pacjentów z podejrzeniem zewnątrzstawowego zespołu trzaskającego biodra o podtypie wewnętrznym. Aby prawidłowo ocenić ruchomość ścięgien biorących udział w zespole trzaskającego biodra, konieczne jest przeprowadzenie testów prowokacyjnych. Ultrasonografia ze względu na możliwość obrazowania poruszających się ścięgien w czasie rzeczywistym pozwala na nieinwazyjne zobrazowanie dokładnego mechanizmu konfliktowania ścięgna. Dodatkowo badanie to pozwala na rozpoznanie innych często towarzyszących patologii w stawie biodrowym, takich jak zapalenie kaletki czy ścięgna.

zespół trzaskającego biodra, dynamiczna ultrasonografia, ścięgno mięśnia biodrowo-lędźwiowego