Reumatoidalne zapalenie stawów jest najczęstszą chorobą zapalną stawów, występującą u około 1% populacji światowej. Patogeneza choroby nie została do końca wyjaśniona. Proces zapalny może zajmować stawy maziówkowe, warstwę podchrzęstną szpiku kostnego, a także wewnątrz- i zewnątrzstawową tkankę tłuszczową i może prowadzić do destrukcji stawów oraz trwałej niesprawności. W ciągu ostatnich 20 lat rokowanie u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów uległo znacznej poprawie dzięki wprowadzeniu nowych strategii leczenia, zastosowaniu terapii biologicznej i lepszemu wykorzystaniu konwencjonalnych leków modyfikujących przebieg choroby. Wczesna diagnoza i wdrożenie leczenia stały się kluczowe w uzyskaniu poprawy stanu klinicznego chorych. Ultrasonografia i rezonans magnetyczny uwidaczniają wszystkie tkanki mogące ulegać zapaleniu w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów. Jednak ze względu na ograniczoną swoistość uwidacznianych zmian diagnostyka choroby na jej wczesnym etapie wciąż pozostaje wyzwaniem. W artykule przedstawiono aktualne doniesienia dotyczące patogenezy reumatoidalnego zapalenia stawów, jak również omówiono zmiany patologiczne widoczne w ultrasonografii i rezonansie magnetycznym w obrębie błony maziowej, podchrzęstnej tkanki kostnej i tkanki tłuszczowej. Podkreślono rolę rezonansu magnetycznego i ultrasonografii w diagnostyce przedklinicznych i wczesnych postaci choroby, jak również znaczenie tych dwóch metod w monitorowaniu oraz określaniu remisji. Omówiono badanie kręgosłupa metodą rezonansu magnetycznego, które wykonywane jest w celu diagnostyki aktywnych ognisk zapalnych i oceny ewentualnych powikłań.

reumatoidalne zapalenie stawów, rezonans magnetyczny, ultrasonografia, wczesne zapalenie stawów, obrazowanie