Wstęp: Bliźnięta nierozdzielone to bliźnięta jednojajowe zrośnięte ze sobą w życiu płodowym. Jest to rzadkie powikłanie wśród bliźniąt jednokosmówkowych. Celem niniejszej pracy było przedstawienie różnych rodzajów bliźniąt nierozdzielonych, a także omówienie roli badań obrazowych oraz nowych technologii usprawniających postępowanie w takich przypadkach. Materiał i metody: Badaniem, przeprowadzonym w dwóch ośrodkach, objęto trzy przypadki bliźniąt nierozdzielonych, zdiagnozowane w okresie 6 lat ­– od 2010 do 2015 roku. W każdym przypadku rozpoznanie ustalono w prenatalnym badaniu ultrasonograficznym. W jednym przypadku w toku dalszej diagnostyki przeprowadzono badanie metodą rezonansu magnetycznego. Wyniki: Prezentowane trzy przypadki bliźniąt nierozdzielonych (cephalopagus, thoracopagus i omphalopagus) zostały prawidłowo zidentyfikowane w prenatalnym badaniu ultrasonograficznym. Po szczegółowym omówieniu rozpoznania z rodzicami oraz otrzymaniu pisemnej zgody wszystkie ciąże terminowano. Poród żywych bliźniąt był niepowikłany dla matek i we wszystkich przypadkach dzieci zmarły kilka minut po urodzeniu. Wnioski: Badanie ultrasonograficzne umożliwia wczesne i trafne rozpoznanie bliźniąt nierozdzielonych, co jest kluczowe w położnictwie. Rezonans magnetyczny stosuje się w celu bardziej szczegółowego scharakteryzowania tkanek. W przypadku decyzji o terminacji ciąży odpowiednie postępowanie należy wdrożyć jak najwcześniej, ze względu na problemy, jakie mogą się pojawić w późniejszych etapach ciąży. Nowe technologie, jak druk trójwymiarowy, mogą być pomocne w planowaniu zabiegów chirurgicznych i umożliwiają tym samym skuteczne rozdzielenie bliźniąt.