Ściana klatki piersiowej to rozległy i złożony obszar tkankowy, dlatego spotyka się w nim liczne zmiany chorobowe. Celem tego artykułu jest przedstawienie przydatności ultrasonografii w diagnostyce zmian nienowotworowych ściany klatki piersiowej. Najliczniejszą grupę zmian stanowią uszkodzenia urazowe żeber i mostka oraz procesy chorobowe w węzłach chłonnych tej okolicy. Ponadto ultrasonografia pozwala wyjaśnić niejasną przyczynę zespołu bólowego przedniej ściany klatki piersiowej po zabiegach resuscytacji krążenia. Na podstawie dostępnego piśmiennictwa oraz doświadczenia autorów niniejszej pracy z dużym przekonaniem można stwierdzić, że ultrasonografia wyraźnie przewyższa radiografię konwencjonalną w ocenie uszkodzeń urazowych rusztowania chrzęstno-kostnego klatki piersiowej, dlatego może być uznawana za metodę pierwszego kroku diagnostycznego. Badanie USG rozwiązuje problemy kliniczne w przypadku różnych anomalii żeber i chrząstek, które mogą budzić podejrzenie obecności zmian nowotworowych. W zasięgu tej metody znajdują się także inne patologie: zmiany zwyrodnieniowe i nadwichnięcia stawów mostkowo-obojczykowych oraz zapalenia o różnym charakterze i lokalizacji. Ultrasonografia może być pierwszą metodą diagnostyczną w zmianach chorobowych ściany klatki piersiowej po torakoskopiach i operacjach z otwarciem klatki piersiowej. Badaniem ultrasonograficznym można również wykazać nierzadko występujące powikłania infekcyjne po sternotomiach, łącznie z zapaleniem kości. W pracy opisano mało znany zespół ślizgających się żeber. Zmiany nienowotworowe w tkankach miękkich ściany klatki piersiowej, takie jak: powiększone węzły chłonne, uszkodzone mięśnie, krwiaki, ropnie, przetoki, blizny lub ciała obce, są łatwo rozpoznawane w badaniu ultrasonograficznym, podobnie jak w innych narządach powierzchownie położonych.