Ściana klatki piersiowej – struktura niedoceniana w ultrasonografii. Część III: Zmiany nowotworowe
Andrzej Smereczyński, Katarzyna Kołaczyk, Elżbieta Bernatowicz

Wśród nowotworów ściany klatki piersiowej częściej występują złośliwe zmiany, głównie o charakterze przerzutowym. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić: dane kliniczne, lokalizację, rozległość, odgraniczenie, stopień homogeniczności, obecność zwapnień w zmianie, charakter destrukcji kości oraz stopień unaczynienia. Celem pracy jest przedstawienie zalet i ograniczeń ultrasonografii w rozpoznawaniu zmian nowotworowych w ścianie klatki piersiowej. Proces nowotworowy może być ograniczony do ściany klatki piersiowej, może szerzyć się stąd na struktury wewnątrzpiersiowe lub z wnętrza naciekać ścianę klatki piersiowej. Jeśli chodzi o nowotwory łagodne, wywodzą się one zasadniczo z następujących tkanek: naczyń, nerwów, kości, chrząstki i tkanek miękkich. W publikacji pokrótce omówiono malformacje naczyń krwionośnych i limfatycznych, kłębczaka oraz guzy neurogenne wywodzące się z gałęzi brzusznych nerwów rdzeniowych oraz z autonomicznego układu trzewnego. Wśród nowotworów w strukturach chrzęstno-kostnych ściany klatki piersiowej przeważają przerzuty, głównie raków płuca, sutka, nerek, czerniaka i stercza. Nierzadko też można spotkać tutaj ogniska szpiczaka plazmatycznokomórkowego. Zdecydowana większość takich ognisk ma charakter osteolityczny, przejawiający się w USG jako nieregularny ubytek istoty korowej. Ogniska osteoblastyczne powodują jedynie nierówny zarys powierzchni kości. Nowotwory tkanek miękkich ściany klatki piersiowej najliczniej są reprezentowane przez tłuszczaki. Innym guzem o charakterystycznej echostrukturze jest włókniak elastyczny. Interesująca zmiana z punktu widzenia klinicznego to włókniakowatość desmoidalna, która jest uważana za zmianę łagodną i wykazuje miejscową agresywność oraz nawroty po usunięciu operacyjnym. Ultrasonografia stanowi optymalną metodę monitorowania różnych rodzajów biopsji zmian patologicznych w ścianie klatki piersiowej. Na podstawie własnych doświadczeń i danych z piśmiennictwa metodę tę należy uznać za wstępne opracowanie diagnostyczne pacjentów z guzami w takiej lokalizacji.