Histiocytoza z komórek Langerhansa jest chorobą rozrostową charakteryzującą się idiopatyczną proliferacją komórek Langerhansa. Może ona lokalizować się zarówno w układzie kostnym, jak i innych układach narządowych. Zmiany kostne mogą być pojedyncze lub wieloogniskowe. Pojedyncze ogniska kostne histiocytozy z komórek Langerhansa mogą być zlokalizowane w dowolnej kości, jednak zazwyczaj jest to sklepienie czaszki. Najczęściej stosowanymi technikami obrazowymi w rozpoznaniu tej jednostki są radiografia konwencjonalna, tomografia komputerowa oraz rezonans magnetyczny. Badanie ultrasonograficzne jest rzadziej stosowaną metodą, jednakże może ono okazać się cennym narzędziem w rozpoznawaniu i obserwacji pojedynczych zmian, takich jak zmiany w kości sklepienia czaszki. W niniejszej pracy opisujemy przypadek 8 letniej dziewczynki, u której pojedyncze ognisko choroby rozpoznano w badaniu ultrasonograficznym. Znajomość charakterystycznych cech w obrazie ultrasonograficznym pozwala uniknąć niepotrzebnej ekspozycji pacjenta na promieniowanie oraz gadolin, co jest szczególnie istotne w populacji dziecięcej.