Diagnostyka nieinwazyjna anomalii rozwojowych łuku aorty u dzieci. 15 lat doświadczenia własnego
Wojciech Mądry, Maciej Aleksander Karolczak, Marcin Myszkowski, Ewa Zacharska-Kokot

Cel: Podsumowanie doświadczeń własnych w echokardiograficznej diagnostyce pacjentów pediatrycznych z anomaliami łuku aorty. Materiał i metoda: Retrospektywna ocena wyników badań u pacjentów pracowni echokardiograficznej Kliniki Kardiochirurgii i Chirurgii Ogólnej Dzieci Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, u których w ciągu ostatnich 15 lat (2003–2018) za pomocą badania echokardiograficznego rozpoznano nieprawidłowy przebieg łuku aorty i jego odgałęzień. Wyniki: Nieprawidłowości łuku aorty zaobserwowano u 115 dzieci z przedziału wiekowego 4 dni – 17 lat. Typy stwierdzanych nieprawidłowości to: lewostronny łuk aorty i błądząca tętnica podobojczykowa (42 dzieci), prawostronny łuk aorty z lewym pniem ramienno-głowowym (14), prawostronny łuk aorty z błądzącą lewą tętnicą podobojczykową (32), podwójny łuk aorty (14), inne, złożone warianty (9). We wszystkich przypadkach główne elementy wady zostały zidentyfikowane na podstawie badania echokardiograficznego. W 32 przypadkach uznano za konieczne rozszerzenie badań o tomografię komputerową w celu doprecyzowania szczegółów anatomicznych niezbędnych do ustalenia wskazań do leczenia operacyjnego oraz zaplanowania szczegółów techniki operacyjnej. Wnioski: Badanie echokardiograficzne przeprowadzone zgodnie z zaplanowanym protokołem cechuje się stuprocentową czułością w detekcji podstawowych elementów anomalii anatomicznych łuku aorty i stanowi znakomite narzędzie inicjujące proces diagnostyczny. Wobec niemożności uwidocznienia wszystkich istotnych dla procesu terapeutycznego elementów wady z powodu ograniczeń związanych z tkankami nieprzeziernymi dla ultradźwięków kwalifikacja do leczenia kardiochirurgicznego powinna opierać się na takich badaniach jak tomografia komputerowa lub magnetyczny rezonans jądrowy – wizualizują one zarówno nieprawidłowe naczynia, jak i narządy ulegające uciskowi.